Onderbeenblessure

Wat is compartimentsyndroom van het onderbeen?
Het onderbeen bestaat uit verschillende compartimenten, dat zijn groepen aan spieren. Compartimentsyndroom van het onderbeen is een aandoening waarbij de druk in de spiercompartimenten van het onderbeen abnormaal hoog wordt. Deze spiercompartimenten zijn omgeven door een dikke laag fascia, een soort bindweefsel, waardoor de ruimte binnenin beperkt is. Wanneer de druk in een van deze compartimenten te hoog wordt, kan dit leiden tot afknelling van bloedvaten, zenuwen en spieren, wat ernstige complicaties kan veroorzaken.

Hoe ontstaat compartimentsyndroom van het onderbeen?
Compartimentsyndroom van het onderbeen kan acuut of chronisch zijn. Acuut compartimentsyndroom kan ontstaan door trauma, zoals een botbreuk of ernstig letsel aan het onderbeen, wat leidt tot zwelling en verhoogde druk in het compartiment. Chronisch compartimentsyndroom kan ontstaan door herhaalde activiteiten die de spieren in het onderbeen belasten, zoals hardlopen of fietsen, wat resulteert in geleidelijke drukopbouw in het compartiment.

Symptomen van compartimentsyndroom van het onderbeen
Symptomen van compartimentsyndroom van het onderbeen kunnen zijn: aanhoudende pijn, zwelling, gevoelloosheid, tintelingen, veranderingen in huidskleur (bleekheid of blauwheid), verminderde bewegingsmogelijkheden en een gespannen gevoel in het getroffen gebied. De pijn kan ernstig zijn en niet reageren op pijnmedicatie.

Diagnose en behandeling
De diagnose van compartimentsyndroom van het onderbeen wordt meestal gesteld op basis van de symptomen en lichamelijk onderzoek door een medische professional. Soms kan aanvullend onderzoek zoals een drukmeting in het compartiment of beeldvorming worden gebruikt om de diagnose te bevestigen.

Met tijdige diagnose en behandeling kunnen de symptomen van compartimentsyndroom van het onderbeen vaak worden verlicht en kan verdere complicaties worden voorkomen. Als er niet geopereerd wordt, kan de behandeling bestaan uit correctie van de voetstand, bijvoorbeeld d.m.v. een inlegzooltje, rust en oefentherapie. Maar het kan in sommige gevallen nodig zijn om te opereren. In dat geval is fysiotherapie erg nuttig bij het herstel na de operatie. Om bijvoorbeeld weer geleidelijk, op het juiste tempo, opnieuw te bewegen.

Wat zijn etalagebenen?
Etalagebenen, ook bekend als claudicatio intermittens, is een aandoening waarbij de slagaders in de benen vernauwd of geblokkeerd raken door atherosclerose (aderverkalking). Dit leidt tot verminderde bloedtoevoer naar de spieren van de benen tijdens het lopen, waardoor pijn en kramp in de benen ontstaan. De naam ‘etalagebenen’ komt van het feit dat mensen met deze aandoening vaak moeten stoppen met lopen en stilstaan, alsof ze naar etalages kijken, om de pijn te laten afnemen.

Hoe ontstaan etalagebenen?
Etalagebenen ontstaan door atherosclerose, waarbij vetophopingen (plaques) zich ophopen aan de binnenkant van de slagaderwanden. Dit proces kan worden versneld door risicofactoren zoals roken, hoge bloeddruk, hoog cholesterolgehalte, diabetes en een zittende levensstijl. Naarmate de plaques groeien, vernauwen ze de slagaders en beperken ze de bloedstroom naar de benen, vooral tijdens inspanning.

Symptomen van etalagebenen
Het voornaamste symptoom van etalagebenen is pijn of kramp in de benen tijdens het lopen, meestal in de kuiten, dijen of billen. Deze pijn verdwijnt vaak na enkele minuten rust, maar keert terug bij verdere inspanning. Andere symptomen kunnen zijn: koude voeten of benen, bleke of blauwe huidkleur op de benen, vertraagde wondgenezing op de benen of voeten en in ernstige gevallen gangreen (weefselsterfte) als gevolg van aanhoudend zuurstofgebrek.

Diagnose en behandeling
Onze fysiotherapeuten kunnen helpen bij het diagnosticeren van etalagebenen door middel van een lichamelijk onderzoek en het bespreken van je symptomen en medische geschiedenis. Aanvullende tests, zoals een enkel-arm indexmeting of beeldvorming, kunnen worden aanbevolen om de ernst van de slagadervernauwing te beoordelen. De behandeling van etalagebenen richt zich op het verbeteren van de doorbloeding en het verlichten van de symptomen. Onze fysiotherapiebehandelingen kunnen looptraining omvatten, waarbij je geleidelijk je loopafstand vergroot om de spierdoorbloeding te verbeteren. Daarnaast kunnen we je adviseren over leefstijlveranderingen, zoals stoppen met roken, gezonde voeding en regelmatige lichaamsbeweging, om de progressie van atherosclerose te vertragen. In sommige gevallen kan medicatie of een operatie nodig zijn, en we werken samen met andere zorgverleners om een optimaal behandelplan voor je op te stellen.

Onze collega Lars is gespecialiseerd in etalagebenen en kan dus samen met jou een op maat gemaakte behandeling samenstellen.

Wat is lumbale kanaalstenose?
Lumbale kanaalstenose is een aandoening waarbij het wervelkanaal in de onderrug vernauwd raakt, waardoor druk wordt uitgeoefend op de zenuwwortels die naar de benen lopen. Deze vernauwing kan leiden tot compressie van de zenuwen en verschillende symptomen veroorzaken die voornamelijk in de benen worden gevoeld.

Hoe ontstaat lumbale kanaalstenose?
Lumbale kanaalstenose ontwikkelt zich vaak door veroudering en slijtage van de wervelkolom. Dit kan resulteren in verdikking van weefsel en botaangroei die de ruimte voor de zenuwen in het wervelkanaal beperken. Als gevolg hiervan kunnen de zenuwen in de onderrug en de benen samengedrukt raken, wat leidt tot symptomen van pijn, gevoelloosheid en zwakte in de benen.

Symptomen van lumbale kanaalstenose
Symptomen van lumbale kanaalstenose kunnen onder meer pijn, gevoelloosheid, tintelingen en zwakte in de benen omvatten. Deze symptomen treden vaak op tijdens het lopen of staan en kunnen verlicht worden door te zitten of te buigen, omdat dit de druk op het wervelkanaal vermindert. In ernstigere gevallen kan lumbale kanaalstenose leiden tot problemen met controle over de blaas of darmen, bekend als cauda equina syndroom.

Diagnose en behandeling
De diagnose van lumbale kanaalstenose wordt meestal gesteld op basis van symptomen, lichamelijk onderzoek en beeldvormende onderzoeken zoals MRI of CT-scans. Fysiotherapie kan een waardevolle rol spelen bij de behandeling van lumbale kanaalstenose van de onderbenen. Hoewel fysiotherapie de vernauwing van het wervelkanaal niet kan verhelpen, kan het helpen bij het beheren van symptomen en het verbeteren van de algehele mobiliteit en functionaliteit. Enkele manieren waarop fysiotherapie kan helpen zijn: gerichte oefeningen aanbevelen die gericht zijn op het versterken van de spieren rond de wervelkolom, houdings- en bewegingsadvies om spanning op de wervelkolom te verminderen en symptomen te verlichten en/of manuele therapie technieken om de mobiliteit van de wervelkolom te verbeteren en eventuele beperkingen in de gewrichten te verminderen.

Wat is lymfoedeem?
Lymfoedeem is een aandoening waarbij er een abnormale ophoping van lymfevocht optreedt, meestal in de armen of benen, maar het kan ook andere delen van het lichaam treffen. Lymfevocht wordt normaal gesproken afgevoerd door het lymfestelsel, maar bij lymfoedeem is er een verstoring in dit proces, waardoor het vocht niet goed kan worden afgevoerd en zich ophoopt, wat resulteert in zwelling en pijn.

Hoe ontstaat lymfoedeem?
Lymfoedeem kan primair of secundair zijn. Primaire lymfoedeem wordt veroorzaakt door aangeboren afwijkingen in het lymfestelsel, terwijl secundair lymfoedeem kan optreden als gevolg van andere medische aandoeningen of behandelingen, zoals kanker, infecties, trauma, chirurgie of bestralingstherapie.

Symptomen van lymfoedeem
Symptomen van lymfoedeem kunnen variëren afhankelijk van de ernst en de locatie van de zwelling, maar kunnen zijn: zwelling en gevoeligheid in de getroffen ledematen, vermoeidheid, een zwaar of strak gevoel in de ledematen, verminderde bewegingsmogelijkheden en moeite met het dragen van kleding of sieraden.

Diagnose en behandeling
Tijdens de intake zullen onze fysiotherapeuten jouw klachten bespreken en een lichamelijk onderzoek uitvoeren om de ernst van het lymfoedeem te beoordelen. Soms kan aanvullend onderzoek nodig zijn, zoals een echo of een lymfoscintigrafie, om de oorzaak en de omvang van het lymfoedeem vast te stellen.

De behandeling van lymfoedeem richt zich op het verminderen van de zwelling en het verbeteren van de lymfedrainage. Onze fysiotherapeuten kunnen manuele lymfedrainage toepassen, een speciale massagetechniek gericht op het stimuleren van de lymfestroom. Daarnaast kunnen compressietherapie, oefentherapie en lymfetaping worden ingezet om de zwelling te verminderen en de mobiliteit te verbeteren.

Het is ook belangrijk om zelfmanagementtechnieken aan te leren, zoals huidverzorging, het dragen van compressiekleding en het vermijden van factoren die de zwelling kunnen verergeren. Met een multidisciplinaire aanpak, waarbij samenwerking met andere zorgverleners zoals lymfoedeemtherapeuten, kan lymfoedeem goed worden behandeld en onder controle worden gehouden, waardoor de kwaliteit van leven van de patiënt verbetert.

Wat is het mediaal tibiaal stress syndroom (MTSS)?
Het mediaal tibiaal stress syndroom, ook wel bekend als shin splints, is een veelvoorkomende overbelastingsblessure aan de onderbenen. Het treedt op wanneer de spieren, pezen en botweefsel langs de binnenkant van het scheenbeen herhaaldelijk onder druk worden gezet, wat leidt tot pijn en ontsteking.

Hoe ontstaat het mediaal tibiaal stress syndroom (MTSS)?
MTSS ontstaat meestal als gevolg van herhaalde stress of overbelasting van de spieren en pezen langs de binnenkant van het scheenbeen. Dit kan gebeuren door activiteiten met veel impact, zoals hardlopen, springen of abrupte veranderingen in trainingsintensiteit of -oppervlak.

Symptomen van het mediaal tibiaal stress syndroom (MTSS)
Symptomen van MTSS omvatten pijn langs de binnenkant van het scheenbeen tijdens of na fysieke activiteit, zwelling, gevoeligheid bij aanraking, en soms ook lichte zwelling of roodheid. De pijn kan aanvankelijk mild zijn, maar kan verergeren bij voortgezette activiteit.

Diagnose en behandeling
De diagnose van MTSS wordt vaak gesteld op basis van de symptomen en het klinische onderzoek door een fysiotherapeut.

Behandeling van MTSS omvat meestal rust, ijs, compressie en elevatie (RICE-methode) om ontsteking te verminderen, samen met het vermijden van activiteiten die de pijn verergeren. Fysiotherapie kan ook worden aanbevolen, met focus op het versterken van spieren rond het scheenbeen, verbetering van de loopbiomechanica, en geleidelijke terugkeer naar sportieve activiteiten. Aanpassingen aan het trainingsprogramma, zoals het verminderen van de intensiteit of het veranderen van het oppervlak, kunnen ook helpen om herhaling te voorkomen.

Voor ernstige of aanhoudende gevallen kan een medische professional andere behandelopties overwegen, zoals het gebruik van orthopedische ondersteuning, zoals steunzolen of braces.